Spel - Deranged Review ~ Flamme Rouge

Deranged Review ~ Flamme Rouge

Zo met de Tour de France die nu bezig is, is het misschien ook wel eens leuk om te focussen op een wielrenspel. Er zijn best een paar goede, maar "Flamme Rouge" is toch echt de leukste ^^.

Review

Op zich loop ik al wel al even mee in de grote Bordspellenwereld. Flamme Rouge kwam ik tegen op een weekend in een huisje met zes mannen, twee jongens, een berg kipnuggets met mayo en een gemiddeld aantal per persoon meegebrachte spellen dat door mijn “zes” aardig naar beneden gehaald werd.

 

Het was tot nog toe mijn enige zo'n weekend maar het was zeker voor herhaling vatbaar. Maar dit is geen weekendreview – dit gaat over Flamme Rouge, het spel dat op zaterdagmiddag de tafel bedekte. Het is een wielrenspel over Vlaanderen (#1) dat inmmiddels toch al wel aardig het land aan het veroveren is. Let's have a look :).

 

Nou heb ik al wel een beetje een vaste opzet voor dit soort dingen, dus volgt u mij alstublieft door de volgende kopjes :). In niet specifieke volgorde: Stijl, de plaatjes, het uiterlijk en min of meer hoe alles eruit ziet; Moeilijkheid, hoe de “learning curve”van het spel loopt; Flexibiliteit, hoeveel opties heb je in het spel; Fun, omdat ik geen beter woord weet – hoe voelt het spel aan?; Componenten, want die zijn belangrijk. Let wel dat weinig sterren niet persé een lage score is, alles loopt op een spectrum van 1 tot 5 ;). Ik ga meestal niet heel diep op de spelregels in, die kan je ergens anders vinden (meestal in de verpakking).

 

Het Spel: Avé Fietsar.
Kies kaarten, verplaats fietser! Eerste over de finish wint!

 

STIJL *****
-Het speelbord is flexibel aan elkaar te knopen. Met het welbekende Vaderlandse alfabet bouw je de simpele Ronde van Geenidee (#8), en door letters in de blender te gooien kan je allerlei andere bekende Vlaamse wielerklassiekers op je eigen keukentafel naspelen (#2).

Zoals mijn vaste lezers (#3) misschien al wel weten hou ik heel veel van details op het speelbord om me mee te vermaken als andere spelers hun AP (#4) niet kunnen beheersen. En dit bord heeft schaapjes en Citroëns en bruggen en graan en genoeg kleine illustraties om te zorgen voor een blije Deranged :).

Het spelregelboek is uitgevoerd in de stijl van een oude krant – en dat soort details maken al het verschil.

 

MOEILIJKHEID **
-Heel niet. Het spel is binnen zeg tien minuten uit te leggen aan iedereen boven de 10.

 

FLEXIBILITEIT ***
-Elke ronde kies je uit vier kaarten hoe hard je ene fietser rijdt, en uit vier andere kaarten hoe hard de ander gaat. Je mag helaas tussendoor niet kijken wat je voor de andere fietser ook alweer had gekozen. De kaart die je kiest wordt verwijderd en de andere kaarten onderop je stapel gelegd. Nou zit 'm de truc er natuurlijk in om zo tactisch mogelijk in te schatten wat de andere spelers gaan doen – ook al zijn die ook gebonden aan hun vier kaarten. Als je vlak achter iemand rijdt, mag je gratis en voor niks een vakje vooruit aansluiten, maar als je vooraan rijdt krijg je de kopwind en wordt je dus meer vermoeid. Waar te gaan rijden hangt dus af van min of meer alles. En hoe beter je dat alles kan inschatten...
 

FUN ****
-Nou ben ik persoonlijk niet zo van het wielrennen – en dat is de nare mensen in het verkeer niet eens meegerekend. Als bordspel however doet het me heel erg denken aan Ave Caesar maar dan meer tactisch. En Ave Caesar is fantastisch, dus alles wat dat meer tactisch maakt is per definitie speelbaar-plus :).

Maar stiekem is het wielrennen de saus die over een spelletje is gegoten, wat oorspronkelijk draait om het aflezen van de planning van je tegenstanders om zelf met zo min mogelijk moeite vooruit te geraken. En dàt is een spel waar ik me absoluut mee kan vermaken. Afsnijden, aanhaken, blokkeren, af laten glijden, voorbij crossen en op het juiste moment die eindsprint inzetten. Timing, tactiek en inschattingsvermogen. Prachtig.


COMPONENTEN ***
-De plastic fietsers zijn in de eerste editie ietwat moeilijk uit elkaar te houden. De Sprinter staat op de trappers, de Rouleur zit over het stuur gebogen, maar echt helder is het allemaal niet. Gelukkig zijn bij de nieuwe versie de letters “S” en “R” op de ruggen van de fietsers geschilderd, dat scheelt al. De fietsers hadden nog wel eens de neiging om niet goed op de fietsen vast te zitten, maar dat is niets wat niet met een paar meter duct-tape opgelost kan worden. En valpartijen zijn natuurlijk onderdeel van het wielrennen (#7).

Het speelbord ligt vrij stevig als je het eenmaal in elkaar gepuzzeld hebt, en met de dubbelzijdige stukken kan je heel wat verschillende routes leggen (#6). Al met al zijn de componenten zeker niet slecht.

 

CONCLUSIE
Flamme Rouge is een goed spel voor tussen twee zwaardere jongens in. Het geeft je de kans en de tijd om even stoom af te blazen, om even degene die je het vorige potje zo dwars zat terug te betalen, en even kalm in het moment te blijven zonder al te veel overkoepelende strategische overwegingen. Even bijkomen van de berekeningen van Power Grid of de keuzes van Shogun, voor je overstapt op Drum Roll of Papa Paolo.

Wat het spel boven fillerstatus houdt is dat het spel wel echt tactisch goed in elkaar steekt – je moet elke ronde opnieuw al je keuzes maken, maar het is per ronde de keuze voor wat op dat moment het beste is. Natuurlijk moet je niet al te vroeg ontsnappen aan het hoofdpeleton maar feitelijk is er niet heel veel lange termijn planning wat erbij komt kijken. Dus het houdt de hersenen warm voor de volgende inspanning.

Op zichzelf staand is het spel absoluut goed, als puzzelstukje van een complete spellenavond is het nog een beetje beter.

Geef gerust reacties, dat mag best!

Was gezellig!

 

De schrijver, bekend onder de naam Deranged, is actief onder die (of een heel erg erop lijkende naam) op Boardgame Arena en Boardgame Geek. Hij drinkt graag koffie en heeft veel te weinig vrije tijd en veel te veel treinkilometers per week.

#1: Ik zou het hele review in een Vlaams accent doen maar ten eerste zijn alle Vlamingen die ik ken bijzonder prettig in de omgang en ten tweede zou het me niet lukken ook niet (#5).
#2: Bij sommige volgordes loop je het risico om een demoon op te roepen. Vrees niet, deel de demoon in kwestie de zwarte kaarten toe, en probeer niet al te glorieus te winnen. Wanneer er niet voldoende speelkleuren zijn neemt 9 op de 10 demonen ook genoegen met een biertje.
#3: Hoi! Dit is mijn derde review op deze website, en ik heb het hier nog niet eerder over gehad. Dus, hoe is het in de toekomst?
#4: Analysis Paralysis, oftewel keuzestress-catatonie.
#5: Eventuele Vlaams-achtige woordkeus dient toegewezen te worden aan het feit dat al deze brave Vlamingen nu vooraan in mijn gedachten zijn :).
#6: Met de uitbreiding nog wat meer, waaronder vakken met kinderkopjes. Maar uitbreidingen reken ik normaal gesproken niet mee :).

#7: Dit was vooral een probleem bij de eerdere edities, heb ik me laten vertellen. Hoe dan ook is het geen groot probleem ^^.
#8: Beter bekend als de "Avenue Corso Paseo".

Pluspunten

  • Makkelijk
  • Veelzijdig
  • Tactisch

Minpunten

  • Fietsers vallen wel eens in slaap :/

Foto's en sfeerbeelden

  • 2 tot 4 spelers
  • Artiest: Meerdere (2)
  • Designer: Asger Harding Granerud
  • Spelduur: 45 min.
  • Uitgeverij: Lautapelit.fi
  • Uitgebracht in 2016
Boardgamegeek logo Bekijk Flamme Rouge op
BoardgameGeek
Auteur - Deranged Review geschreven door
- ⭐️ 7/10

Flamme Rouge kopen